Rozmowa o Życiu: Ewa Liegman o Pracy Hospicjum Dziecięcego

Śmierć, choć nieunikniona, pozostaje tematem tabu. W przededniu Wszystkich Świętych gościem Radia Kaszëbë była Ewa Liegman, prezes hospicjum „Pomorze Dzieciom”, która na co dzień mierzy się z tematem przemijania i żałoby. W poruszającej rozmowie podkreśliła, że największym bólem, z jakim mierzą się chorzy i ich bliscy, jest osamotnienie, a misja hospicjum to koncentracja nie na końcu, lecz na godnym przeżyciu czasu, który pozostał. Przekazała też ważną wiadomość: rozmowa o śmierci jest zawsze rozmową o życiu.

Godne Odchodzenie i Walka z Osamotnieniem

Ewa Liegman podkreśliła, że hospicjum to nie tylko walka z bólem fizycznym, ale przede wszystkim z osamotnieniem pacjentów i ich rodzin. Według niej, pomimo naturalności śmierci, jest ona tematem wypieranym, co potęguje cierpienie. Celem pracy hospicyjnej jest sztuka koncentrowania się na życiu, które pozostało, oraz wspieranie godnego odchodzenia. Interdyscyplinarny zespół pracuje nad łagodzeniem bólu fizycznego, psychicznego i duchowego, angażując w opiekę całe środowisko chorej osoby. Pani prezes zauważyła, że wbrew pozorom, to dorośli mają większy problem z rozmawianiem o śmierci i chorobie niż dzieci, które często zaskakują dojrzałością.

Terapeutyczna Siła Rozmowy: Dzieci i Tabu Śmierci

Hospicjum „Pomorze Dzieciom” zwraca szczególną uwagę na opiekę nad najmłodszymi pacjentami. Ewa Liegman wskazała, że śmierć dziecka jest szczególnie trudnym tabu, a wszelka żałoba „zakopana pod dywan” pokutuje latami. Praca centrum wsparcia po stracie „Emocja” uczy, jak ważna jest otwartość na przeżywanie straty przez całą rodzinę. W odniesieniu do rozmowy o śmierci z dziećmi, prezes zaznaczyła, że jest to łatwiejsze niż z dorosłymi. Dzieci potrzebują rytuałów, pożegnania i uczestnictwa w doświadczeniu straty – ignorowanie ich w tym procesie prowadzi do poczucia wykluczenia.

Wyzwania i Logistyka Codzienności Hospicyjnej

Codzienność w hospicjum domowym jest nieprzewidywalna i wymaga stałej gotowości 24 godziny na dobę. Zespół (lekarze, pielęgniarki, psychologowie, fizjoterapeuci) dojeżdża do pacjentów w promieniu 100 km od siedziby w Gdańsku, świadcząc opiekę w naturalnym środowisku domu, co łagodzi stres i ból. Wielką satysfakcją jest możliwość wypisania dziecka ze względu na dobre rokowania, co zdarza się w opiece pediatrycznej. Najważniejszym celem jest jednak zapewnienie rodzinie poczucia bezpieczeństwa i pewności, że zrobili dla dziecka wszystko, co było możliwe, aby ostatnie chwile odbyły się w domu.

Nadzieja i Wartość Życia – Jak Wspierać Hospicjum?

Podsumowując, Ewa Liegman przekazała słuchaczom ważną wiadomość nadziei: „Mamy dużo szczęścia, a jesteśmy trochę rozpieszczeni”. Życzyła wszystkim, aby nie koncentrowali się na braku, lecz na tym, co posiadają, i aby sami kolorowali swoją szarą rzeczywistość. Zapewniła, że rozmowa o śmierci jest zawsze refleksją o wartości życia. Ponieważ hospicjum „Pomorze Dzieciom” nie prowadzi kwesty na cmentarzach, zaapelowała o wsparcie finansowe poprzez akcję „Zostań aniołem” – symboliczną comiesięczną wpłatę 8 zł, symbolizującą znak nieskończoności.